‘Wij zijn de kappers van het ziekenhuis’

‘Als ik later groot ben, wil ik dit gaan doen,’ dat dacht Remy Oldenburger toen hij meeliep op een gipskamer op Curaçao. Hij was daar militair verpleegkundige. Nu werkt hij zo’n 3 jaar als gipsverbandmeester in het Martini Ziekenhuis. Inderdaad, dromen komen soms uit. En Remy zit helemaal op zijn plek. Hij vertelt enthousiast over zijn werk.

‘We zijn met z’n negenen op de gipskamer. We hebben een van de grootste gipskamers van het noorden. Omdat het UMCG veel basiszorg heeft afgestoten, zijn wij de laatste jaren fors gegroeid. De meeste dagen werk ik op de gipskamer. Daar komen patiënten bij wie we gips aanleggen of gips vervangen. Wisselen noemen we dat. Wij plaatsen ook braces. In het verleden werd veel getapet. Bijvoorbeeld enkelbanden. Dat doen we niet meer. Nu gebruiken we veterbraces. Dat werkt veel beter; die kun je altijd strak zetten. Een tape rekt op en wordt als snel slap. Van bijna alle patiënten weten we vooraf dat ze komen. Op afspraak en doorgestuurd vanuit andere afdelingen, zoals Chirurgie en Orthopedie.’

75 patiënten per dag
‘Af en toe werk ik ook op de Spoedeisende Hulp (SEH). Onze afdeling draait daar dan diensten. Wij doen dan ter plekke het gipswerk van patiënten die daar binnenkomen. Inclusief onze inzet op de SEH schat ik in dat wij gemiddeld zo’n 75 patienten per dag zien. Maar dat is slechts een gemiddelde. Ik weet nog goed dat we vorig jaar in februari een paar mooie schaatsdagen hadden. 400 breuken! Erg veel als je weet dat 20 normaal is! En neem die eerste coronagolf; mensen gingen massaal klussen, vielen van ladders. Dat merkten wij meteen.’

Veel afwisseling en contact
‘Ik heb een prachtige baan. Ben erg zelfstandig en werk samen met allerlei afdelingen. Dat geeft sjeu aan mijn werk. Ik werk met veel soorten patiënten. Van iemand die een chirurgische, orthopedische of plastische ingreep heeft ondergaan tot iemand die revalideert. En natuurlijk de traumapatiënten op “de spoed”. Die afwisseling is zo mooi. Samenwerking met die afdelingen en natuurlijk het contact met al die verschillende patiënten. Elk met een eigen verhaal, persoonlijkheid en wensen. We werken in een grote afdeling, met door gordijnen gescheiden ruimtes. Ieder werkt daarin zelfstandig, maar je kunt elkaar ook makkelijk even helpen. Ik noem ons wel eens gekscherend de kappers van het ziekenhuis. Mensen nemen plaats in een stoel, ik laat ze een gipskleurtje kiezen, vraag of ze glitters willen en vervolgens gaan ze blijer naar huis dan ze kwamen.’

Een gipsverbandmeester is een verpleegkundig specialist. Maar hoe word je dat? Remy: ‘Je kunt op 3 manieren instromen. Als verpleegkundige, fysiotherapeut  of bewegingswetenschapper. Via een interne werken-leren opleiding word je dan gipsverbandmeester. Die opleiding duurt anderhalf jaar.’